عاشورای امروز،حسین زمانه و هیئت های غیر سکولار

پیام های محرم در کنار مسائل عمیق و دقیق انسانی و عرفانی ،آمیخته با مسائل اجتماعی و سیاسی است؛آنجا که مصداق اتم نهی از منکر در معنای نفی طاغوت ارائه می شود و نیز وفاداری در رکاب شخص ولی امر ضمانت به ثمر رسیدن این حرکت معرفی می گردد.  

پس مطمئنا معرفت به این پیام ها باید در عزاداری ما و ابراز ارادت ما به سالار شهیدان نمود داشته باشد چرا که دشمن امروز در پی ناکارامد کردن هیئات ما در مسیر وظیفه امروز و سکولاریزه کردن آنها به معنای دور کردن آنها از انقلاب و ولایت است که آنها می دانند ما "هرچه داریم از محرم و صفر است."

در جمله ای منسوب به امیرالمومنین علی علیه السلام آمده است: ما فات مضی و ما سیاتیک فاین؟ قم، فاغتنم الفرصة بین العدمین به این معنا که انسان عاقل بین گذشته ای که از بین رفته است و آینده ای که هنوز نیامده، فرصت های امروز خود را باید غنیمت شمارد.

وامروز بصیرت دینی و شور عاشورایی ،ما را باید در فهم جبهه حسینی امروز و ابعاد جنگ امروز ما با یزیدیان بکشاند.
اگر کسی فهم دقیق از رسم عالم داشته باشد مطمئنا درک خواهد کرد که این جمله که "هر روز روز عاشوراست" چه معنایی می تواند داشته باشد و اگر اینچنین است ، امروز ما باید نگران شقاوت حاصل از یاری نکردن حسین زمان خویش باشیم و عزاداری امروزمان در حقیقت تنها وظیفه ای که می تواند برای ما داشته باشد آن است که این حسین حسین گفتن ما،ما را برای یاری کردن حسین علیه السلام آماده کند.

 تمام سخن اینجاست که رشته معرفتی که سر سلسله دار آن حسین بن علی علیهما السلام است ،تکلیف امروز عاشقان طریق حسین را معین می کند و به عبارت روشنتر آن خورشیدی که در محرم سال 61 هجری، تاریکی را از امت محمد صلی الله علیه و آله و سلم زدود،شعاع نورش امروز در پیشانی ولی امر مسلمین ،ولی فقیه زمان، حضرت امام خامنه ای نمایان است.

هنوز زمینه سازی برای ظهور منتقم خون حسین عجل الله تعالی فرجه الشریف، جانفدا می طلبد و کربلاییان ،امروز در مسیر ظهور مهدی جانبازی را در تبعیت از رشته مستحکم ولایت نشان می دهند تا در ردیف یاران وفادار سالار شهیدان قرار گیرند و ادعای "یا لیتنا کنا معکم" را در عرصه عمل به اثبات برسانند.

درج این مطلب در باشگاه خبرنگاران و عمارنامه و فرهنگ نیوز و حریم یاس و عماریون

مسلمین در غزه مظلومند هی!/برج و بارو های دین حرکت کنید

ای نفسهای حزین حرکت کنید!

آه یا للمسلمین حرکت کنید!

این تمام آنچه باید میشد است

ای همه خانه نشین حرکت کنید

کشته شد شش ماهه ها مختار کو؟

سروهای راستین حرکت کنید

اینچنین خلخال با پا می برند!

ای علیـــــــــهای زمین حرکت کنید!

مسلمین در غزه مظلومند هی!

برج و بارو های دین حرکت کنید (از ح.الف.اول)

درج این مطلب در باشگاه خبرنگاران و عمارنامه

چه کنیم که محرم امسال به کشتی نجات حسینی برسیم؟

می گویند که کشتی نجاتی وجود دارد که دریا زدگان بد حال و غرق شدگان در درد های روزگار را رهایی می بخشد و از آنان دست گیری می کند؛آیا همچون منی نیز می تواند در اوج این نجات قرار گیرد و در عرش رهایی این کشتی نجات از درد ها و رنج های خویش رها شود؟

 

آری براستی انسان نسیان پیشه در این دنیای پر غرور تنها زمانی خواب غفلت از چشمانش می پرد که غرق در مهلکه این دنیا شده باشد و خدای حکیم و مهربان و خالق این انسان که از زوایای وجودی او و نقایص شخصیتی او در زندگی دنیاییش بهتر از خود او آگاه است  دست هایی را برای نجات و رهایی او به سمتش گسیل داشته است؛او نور هایی را در ظلمت این جهان و ملک سیرتانی را در لباس انسان فرستاد تا روش زندگی درست را به او بیاموزند.

اما در این میان یکی از این دست های الهی و کشتی های نجات خدایی بیشتر به دستگیری معروف شده است و او همان حسین شهید است که امام رضا علیه اسلام فرمود: «کلنا سفینة النجاة، و لکن سفینة الحسین اوسع، و فی لج البحر اسرع» کرامات و مقامات عرفانی امام حسین-سيد علي حسيني قمي

«همه‏ ی ما (اهلبیت) کشتی نجات هستیم  ولی کشتی نجات حسین وسیع‏تر و در تلاطم امواج سریع‏تر است.»

واین عبارت دیگری از شور اعجاب انگیز کشش ها به سوی حسین ابن علی علیهما السلام است، همان حسینی که رغبت ما افتادگان به محرم او از باب غریقی است که گوشه چشم به ناجی خود دارد اما براستی

چه کنیم که محرم امسال به کشتی نجات حسینی برسیم؟....

 

درج اين مطلب در روزنامه بین المللی اعتدال و مشرق نیوز و باشگاه خبرنگاران و وبگردی20:30 و فرهنگ نیوز و 8 دی و هم اندیشی و عطر صبح و هجرت نيوز و عماریون و نور آسمان و حریم یاس و افسران و گرداب و قرارگاه سایبری امام مهدی عج و قائمیون و شهدای کازرون

ادامه نوشته

بررسی صوت زدگی و موسیقی های منکر در مداحی ها

وارد بعضی از هیئت ها که می شوی یکی از چیز هایی که در مرتبه اول به چشم می آید باند های بزرگی است که در چند طرف فضا تعبیه شده و وقتی مداح اصلی هیئت شروع به شور خواندن می کند احساس می کنی که در و دیوار و پنجره هم با این صدای بسیار بلند و ریتم تند به حرکت و لرزه در می آیند چه برسد به افراد و اگر افراد اگاهی! که آهنگ های این طرفی و آن طرفی زیاد گوش می دهند دورو برت باشند خواهید دید که می گویند اِه! این آهنگ فلان خواننده معروف رپ است و آن...گاهی انسان در این بازار مداحی ها و هیئت های لوکس امروزی دلش لک می زند برای نوای ملکوتی مداحان قدیمی و مناجات های بی ریای شب های عملیات...

کیفیت یا جمعیت؟

با سخن گفتن با مسئولین بعضی هیئت های بزرگ می بینید که آمار های آنچنانی از شرکت کنندگان هیئتشان ارائه می دهند و می گویند که هدف ما جذب مخاطب جوان از اقشار مختلف است! در اینجا این سوال مطرح است که آیا در اسلام این کمیت است که در درجه اول اهمیت دارد یا کیفیت؟ مطمئنا نهایتا خواهید دانست که با توجه به روایات متعدد کیفیت اهمیت بیشتری دارد گرچه جذب افراد هم در درجه بعد مقصود می باشد.

حالا باید ببینیم که چه چیزی باعث شده است که امروز اغلب جلسات مدح و عزاداری اهل بیت(علیهم السلام) تبدیل به جلسات پر سروصدا،کم مایه با ریتم های تند و حرکات زننده شود و اینکه باید گفت اینگونه جلسات متاسفانه سنخیت چندانی با چشمه حیات بخش ذکر اهل بیت ندارند.

 مثل کم رنگ شدن ذکر و شعر و لحن ناب در هیئت های امروزی ،مثل کالای مفیدی است که طالب مخصوص به خود دارد و ما بیاییم غشهایی از جنس امروزی به آن اضافه کنیم که همه پسند شود! باید با خود بیندیشیم که آیا این کار درست است؟ آیا این خدمت به اهل بیت(ع)است؟

این همان موضوعی است که مقام معظم رهبری در مراسم  سالگرد امام خمینی(ره) در سال 89 بدان اشاره فرمودند و نکوهش کردند کسانی را که به خاطر خوش آمد افراد می آیند تغییراتی در دین میدهند و آن شکل ناب اسلام را ارائه نمی دهند؛

مصادیق منکرات در موسیقی مداحی ها در بیان مقام عظمای ولایت

پس شعر خوب، آهنگ خوب و صوت خوب مهم است. البته آهنگ خوب به معناى تقليد از آهنگ موسيقى‌هاى لهوىِ مضلّ عن سبيل اللَّه نيست؛ اين را توجه داشته باشيد. بعضى از آهنگها، آهنگهاى بدى است، آهنگهاى غلطى است، آهنگهاى لهوى است؛ اين را نبايد به وادى حرفه‌ى مداحى و خواندن مداحى كشاند. عيبى ندارد كه شكلهاى جديدى را در خواندن و قرائت اشعار و آهنگ‌سازى‌هاى گوناگون ابتكار كنيد؛ اما از اين تشابه و تداخل بپرهيزيد. البته آهنگهاى لهوىِ مضلّ عن سبيل اللَّه را ميگويم، نه حالا هر آهنگى كه يك وقتى در يك مضمون ديگرى خوانده شده، آن را بخواهيم منع كنيم؛ نه، آهنگهائى كه لهوى است و مضلّ عن سبيل اللَّه است؛ اينها را نياوريد.۱۳۹۰/۰۳/۰۳بیانات در دیدار جمعی از شاعران و ذاكرین اهل بیت(ع)

و در جای دیگری حضرت ایشان می فرمایند:

نكته‌ى آخر هم آهنگ است. من شنيده‌ام در مواردى از آهنگ‌هاى نامناسب استفاده مى‌شود. مثلاً فلان خواننده‌ى طاغوتى يا غيرطاغوتى شعر عشقىِ چرندى را با آهنگى خوانده؛ حالا ما بياييم در مجلس امام حسين و براى عشاق امام حسين، آيات والاى معرفت را در اين آهنگ بريزيم و بنا كنيم آن را خواندن؛ اين خيلى بد است. خودتان آهنگ بسازيد. اين همه ذوق و اين همه هنر وجود دارد. يقيناً در جمع علاقه‌مندان به اين جريان كسانى هستند كه مى‌توانند آهنگ‌هاى خوبِ مخصوص مداحى بسازند؛ آهنگ عزا، آهنگ شادى.

اين را هم عرض بكنم كه آهنگ شادى از آهنگ عزا جداست. الان معمول شده كه براى روزهاى عيد جلساتى تشكيل مى‌دهند. بنده مخالف اين كار نيستم؛ بد هم نيست كه دست مى‌زنند. البته اگر از راديو بشنويم - كه بنده خودم گاهى از راديو شنيده‌ام - و شعر را درست گوش نكنيم، خيال مى‌كنيم دارند سينه مى‌زنند! هم لحن، سينه‌زنى است؛ هم آن دستى كه مى‌زنند، مثل زدن روى سينه است. اين چه شادى‌يى شد؟! اگر براى روزهاى شادى، آهنگ‌هاى مناسب - نه آهنگ‌هاى مبتذل، نه آهنگ‌هاى طاغوتى، نه آهنگ‌هاى حرام - و شيوه‌هاى خوب انتخاب كنند، مؤثرتر و بهتر است. اين‌طور نباشد كه چون به روضه‌خوانى عادت كرده‌ايم، روز شادى هم كه مى‌خواهيم حرف بزنيم، لحنمان بشود لحن روضه‌خوانى. قديم‌ها مى‌گفتند فلانى هرچه مى‌خواند، مثنوى درمى‌آيد؛ هر آهنگى را كه شروع كند، مثنوى مى‌شود! اين‌طورى نباشد.

به‌هرحال ميدان شما، ميدان وسيعى است؛ ميدان كار و اثرگذارى است. امروز مداحان جوان بحمداللَّه خيلى هستند؛ اقبال جوانها هم خيلى زياد است. اين مزرع، بسيار مستعد و قابل بذرافشانى است. اگر خوب بذرافشانى شود، تأثيرات و محصولش فوق‌العاده باارزش خواهد بود. از اين فرصت استفاده كنيد، استفاده كنيم، نظام اسلامى استفاده كند - شعر خوب، آهنگ خوب، مضمون خوب، اجراى خوب، صداى خوب - اين يك چيز استثنايى و فوق‌العاده خواهد بود.۱۳۸۴/۰۵/۰۵بیانات در دیدار جمعی از مداحان

ریشه یابی نفسانی موضوع

اصلا شاید اینگونه مداحی ها شامل آن خطابهای تکان دهنده بحث بدعت شود چون الان بعضی از سبک های نادرست مداحی تقریبا به شکل یک سنت در آمده است و هر جا هیئتی بر پا می شود،افراد آن هیئت این چارچوب را جزو ملزومات جلسات خود می دانند و اجرا می کنند و خود را از این چارچوب اشتباه مرسوم ناچار میدانند.

 این موضوع به معنای آن است که بجای آنکه ما خودمان را با قداست ذکر اهل بیت(علیهم السلام) همخوان و مناسب کنیم،بیاییم قداست را از ذکر اهل بیت(ع) بکاهیم تا همسان با مذاق ما شود اما در اینجا باید اول ببینیم مذاق ما به چه عادت کرده است و اصلا آیا ما نفس سرکش خود را با عطر معنویات عادت داده ایم یا با الحان و مظاهر دنیایی...

برای روشن تر شدن موضوع باید گرچه مثال تندی به نظر می آید ،قضیه آن شخصی را که در بازار عطرفروشها بیهوش شد یادآور شویم که این شخص چون شغلش تخلیه فاضلاب بود مذاقش با بوی عطر سازگار نبود فلذا بعد از آنکه به بازار عطر در بازار عطر فروش ها از هوش رفت برایش مقداری نجاست آوردند تا زیر بینی او بگیرند و چنین کردند و او به هوش آمد.

گرچه این مثال ممکن است برای ما اغراق آمیز باشد اما اگر با تامل بیشتری به آن بنگریم میبینیم که حالا این قضیه تقریبا وضع امروز مذاق ماست که تنها موسیقی های آنچنانی و ریتم های زننده وتند،ملائم وسازگار با نفس ماست واگر به بازار عطر فروشها هم می خواهیم برویم باید با خود این نجاستی که به آن عادت کردیم ببریم که با این وجود دیگر آن عطر تاثیر خود را نخواهد گذاشت و دیگر نمی توان با آن معطر شد.

 درپایان زیباست که دوباره به یاد بیاوریم که بقول علامه جوادی آملی اهل بیت علیهم السلام از ما اندوه و اشک عاقلانه و از روی تامل می خواهد نه به اصطلاح از روی مستی و اینچین عزاداری ای را عبادت و تسبیح می دانند آنجا که امام صادق علیه السلام می فرمایند: نفس المهموم لظلمنا تسبيح و همه لنا عبادة یعنی نفس كسى كه به خاطر مظلوميت ما اندوهگين شود تسبيح است، اندوه او برما عبادت است.بحار الانوار-ج 44،ص 278

بیاییم مذاق خود را با عطر ناب معنویت ذکر اهل بیت(ع) جور کنیم تا ما هم معطر به این عطر شویم البته در سلوک عاشقانه بیرون آمدن از آخور نجاسات دنیوی کار آسانی نیست! اما این حرکت،هدف ذکر اهل بیت است که باید به سوی این هدف رفت و کیفیت این تغییر را فدای کمیت سیاهی لشکر بی مایه و بی تاثیر موسیقی های مداحی دار! ننمود که یکی مرد جنگی به از صد هزار.

 

درج این مطلب در  تعامل نیوز و روزنامه اعتدال و فصل بیداری و باشگاه خبرنگاران و فرهنگ نیوز و بشارت نیوز و ممتاز نیوز و سید علی و حرف تو و گلستان ما و میانرود و مرآت نیوز و دریاسر و ایلام فردا و نیمه پر و ملایری ها و رودآور و نافع و سفیر افلاک و پایگاه خبری اسد آباد و مطلع الفجر و بهاباد خبر و داهی و بازی دراز 

دوستی خاله خرسه ما با ولایت+عکس

من از بیگانگان هرگز ننالم  که هر چه کرد با ما آشنا کرد

امام خامنه ای از ما لقب درست کردن برای ایشان نمی خواهند،امام خامنه ای از ما تملق و چاپلوسی نمی خواهند،ایشان از ما عمل به وظیفه می خواهند؛عادت کرده ایم آنطوری که می خواهیم ولایتی باشیم نه آنطوری که ولایت از ما می خواهد و این عیب بزرگ بسیاری از ما به اصطلاح بچه بسیجی هاست.

اسم خودمان را می گذاریم افسر ولایت ،می گذاریم نخبه و فعال رسانه ای آن وقت در زمین دشمن بازی می کنیم چرا که به جای پیگیری دقیق سخنان و دستورات آقا ،اسیر جو می شویم آقا می فرمایند " وقتي كساني اسم مبارك اميرالمؤمنين (عليه‏السّلام) يا اسم مبارك وليّ‏عصر (روحي‏فداه) را مي‏آورند، بعد اسم ما را هم دنبالش مي‏آورند، بنده تنم مي‏لرزد" و ما باز نه اینکه نام ایشان را بعد از امیرالمومنین بیاوریم بلکه نام ایشان را جای نام امیرالمومنین می نشانیم.

چرا متوجه نیستیم که این ولایت فقیهی که علم حکومت دینی و ضد استکباری را امروز بلند کرده است دشمن زیاد دارد در خارج و حتی داخل ؛کسانی که از مبانی ولایت فقیه گرفته تا ریز اعمال مسئولان را مورد حمله و شبهات فراوان قرار می دهند ؛حالا ما به جای منطق و دفاع از حدود مشخص و منطقی نظام اسلامی و ولایت فقیه بیاییم دست به اغراق های بدون منطق و احساسی بزنیم که خوراک برای دشمنان درست کنیم.

ممکن است یک خط شکنی در بین نیرو های خودی انجام دهیم که خیلی از اطرافیان به ما بگویند احسنت اما باید از خودمان بپرسیم که به چه قیمتی می خواهیم جلب توجه اطرافیان کنیم و اینکه آیا این عمل ما عمل به وظیفه است؟ آیا امام زمان و نائب ایشان به این عمل راضی هستند؟

وقتی صحنه هایی از این دست را در اعمال اینچنینی کسانی که خود را دوست ولایت می دانند مشاهده می کنیم ،داستان و مثل دوستی خاله خرسه در یادمان زنده می شود و برای غربت ولایت و شخص ولی فقیه بس که اینچنین دوستان و طرفدارانی داشته باشد.

توجه: خدارو شکر دوستی که عکس فوق رو طراحی کردند متوجه اشتباهشون شدند و در صدد جبرانند و اما اینطور کارا و خطاب این مطلب محدود به ایشون نیست و امیدواریم که دیگران هم متنبه بشوند و روزی برسد که آقای مظلوممان از دوستانش ضربه نخورد.

درج این مطلب در عمارنامه و نور آسمان

مصادیق منکرات در محتوای مداحی ها

در مورد باید ها و نباید های مدح و مداحی و مرثیه خوانی برای اهل بیت علیهم السلام در مجالس عزاداری و هیئت ها در دو بخش کلی می توان سخن گفت اول لحن ها و ریتم ها و موسیقی هایی که در این امور مقدس استفاده می شود و دوم محتوایی که در این قالب ها ریخته و پرداخته می شود.

مطمئنا اگر نگوییم بالاترین سرمایه، یکی از بالاترین سرمایه های انقلاب و نظام اسلامی ما و هستی و زندگی امروز شیعه به عزاداری برای محمد و آل محمد علیهم السلام و بالاخص سالار شهیدان حسین بن علی علیهما السلام است و این نقطه قوت مطمئنا مرکز توجه دشمنان برای آسیب زدن به انقلاب و اسلام به هر شکل ممکن است.

آنچه مشخص است جنگ فرهنگی دشمن امروز متاسفانه دامنگیر ستون فرهنگی ما که هیئت های اهل بیت می باشد شده است و در هر دو بخش مذکور آسیب هایی را پدید آورده است اما در این مقاله می خواهیم به بخش محتوایی مداحی ها و آسیب های آن بپردازیم.

در ادعیه اهل بیت علیهم السلام به ما یاد دادند که باید از سه گونه جهت گیری و سخن در مورد ایشان به خدا پناه ببریم و از خدا یاری و هدایت بجوییم که در دعای شب عید غدیر که در کتاب اقبال آمده این سه چیز را بیان می کند که آنها  1-بغض 2-منکر 3-غلو  می باشد.

بغض

خب الحمد لله که ما پیروان مکتب اهل بیت و محبین آنها از شقاوت بغض به این اولیای حقیقی پروردگار دوریم اما متاسفانه هیچگاه مصون از آن دو بخش دیگر نیستیم.

منکر

اما بخش دوم که از آن با صفت "منکر" یاد شده است به معنای سخنان و اعمالی از ما در رابطه با اهل بیت می باشد که مطابق با شان ایشان و پیروان حقیقی خاندان وحی نمی باشد که علما و بزرگان و مراجع ما برخی از مصادیق امروزی این منکر را در مورد مداحی ها و حرکت هایی که در ارتباط با اهل بیت از شیعیان صادر می شود بیان نموده اند و در اینجا به برخی از آنان اشاره می شود.

1-غالب شدن توصیفات دون شان اهل بیت:

مقام معظم رهبری در این باره می فرمایند:

چيز ديگرى كه بنده در بعضى از خوانندگان جلسات مداحى اطلاع پيدا كردم، استفاده‌ى از مدح‌ها و تمجيدهاى بى‌معناست، كه گاهى هم مضر است. فرض كنيد راجع به حضرت اباالفضل (سلام‌اللَّه‌عليه) صحبت مى‌شود؛ بنا كنند از چشم و ابروى آن بزرگوار تعريف كردن؛ مثلاً قربون چشمت بشم! مگر چشم قشنگ در دنيا كم است؟ مگر ارزش اباالفضل به چشمهاى قشنگش بوده؟! اصلاً شما مگر اباالفضل را ديده‌ايد و مى‌دانيد چشمش چگونه بوده؟! اينها سطح معارف دينى ما را پايين مى‌آورد. معارف شيعه در اوج اعتلاست. معارف شيعى ما معارفى است كه يك فيلسوفِ در غرب پرورش يافته‌ى با مفاهيم غربى و بزرگ شده‌ى آشناى با معارف فلسفىِ غرب مثل هانرى‌كُربن را مى‌آورد دو زانو جلوى علامه‌ى طباطبايى مى‌نشاند؛ او را خاضع مى‌كند و مى‌شود مروج شيعه و معارف آن در اروپا. مى‌شود معارف شيعه را در همه‌ى سطوح عرضه كرد؛ از سطوح ذهن متوسط و عامى بگيريد تا سطوح بالاترين فيلسوف‌ها. ما با اين معارف نبايد شوخى كنيم. ارزش اباالفضل العباس به جهاد و فداكارى و اخلاص و معرفت او به امام زمانش است؛ به صبر و استقامت اوست؛ به آب نخوردن اوست در عين تشنگى و بر لب آب، بدون اين‌كه شرعاً و عرفاً هيچ مانعى وجود داشته باشد...ارزش اباالفضل، ارزش حبيب‌بن‌مظاهر، ارزش جُون در اينهاست، نه در قد رشيدش يا بازوى پيچيده‌اش. قد رشيد كه خيلى در دنيا هست؛ ورزشكارهاى زيبايى اندام كه خيلى هستند؛ اينها كه در معيار معنوى ارزش نيست. گاهى روى اين تعبيرها تكيه هم مى‌شود! حالا يك وقت شاعرى در يك قصيده‌ى سى، چهل بيتى اشاره‌يى هم به جمال حضرت اباالفضل مى‌كند؛ آن يك حرفى است؛ ما نبايد خيلى خشكى به خرج دهيم و سختگيرى كنيم؛ اما اين‌كه ما همه‌اش بياييم روى ابروى كمانى و بينى قلمى و چشم خمار اين بزرگواران تكيه كنيم، اين‌كه مدح نشد؛ در مواردى ضرر هم دارد؛ در فضاهايى اين كار خوب نيست.۱۳۸۴/۰۵/۰۵بیانات در دیدار جمعی از مداحان

2-استفاده از صفاتی برای شیعیان و انجام اعمالی که دون شان یک شیعه بلکه کرامت خدادادی بنی آدم است که این هیچگاه مورد رضایت خدا و خواست اهل بیت علیهم السلام از شیعیان نیست و از مصادیق منکر در عزاداری است.

مرحوم آيت‌الله العظمي تبريزي بنابر آنچه از ایشان نقل شده است در این باره می فرمایند: مداحي و خواندن اشعار در مجالس اهل بيت(ع) بايد طوري باشد كه موجب وهن شيعه نباشد و بهانه به دست دشمنان شيعه ندهد. در مجالس اهل بيت(ع) بايد اشعاري خوانده شود كه فضايل آن بزرگواران بيان شود و مصائب و مظلوميت آن‌ها براي مردم گفته شود. ائمه از ما نخواسته‌اند كه خود را به صورت حيوان درآوريم. آن‌چه از ما خواسته‌اند اين است كه مؤمن صالح باشيم و اخلاق ما اخلاقي باشد كه از آن بزرگواران رسيده است.

و از حضرت آیت الله مکارم شیرازی پرسیده اند که:  آیا استفاده از جملاتى همچون «ما همه سگ حسینیم» در مجالس عزادارى امام حسین(علیه السلام) اشکالى دارد؟
پاسخ :
عزادارى خامس آل عبا از مهمترین شعائر دینى است; ولى باید از سخنان و اشعارى که متناسب با عزاداران اهل بیت(علیهم السلام)نیست جداً خوددارى شود; زیرا حضرت سیّدالشّهدا(علیه السلام)از اینگونه امور بیزار است. و اینگونه تعبیرات، شایسته عزاداران حسینى نیست.

و استفتائی از مقام عظمای ولایت در مورد اعمالی که ناشی از همین گفتار و افکار است :

س 1451: اگر انسان در زيارتگاه‌هاى ائمه(عليهم‏السلام) خود را به زمين بيندازد و همانند بعضى از مردم که صورت و سينه خود را برزمين مى‏مالند تا از آن خون جارى شود و به همان حالت وارد حرم می ‏شوند، عمل کند چه حکمى دارد؟

ج: اين اعمال که به عنوان اظهار حزن و عزادارى سنّتى و محبت ائمه(عليهم‏السلام) محسوب نمی ‏شوند از نظر شرعى اعتبارى ندارند، بلکه اگر منجر به ضرر بدنى قابل توجه و يا وهن مذهب شوند، جايز نيست.

3-استفاده از صفاتی که در نصوص و آیات قرآن برای خداوند آمده در مورد اهل بیت و نزدیکان آنها نظیر حضرت ابالفضل العباس علیه السلام و حضرت زینب سلام الله علیها ،به صورت مطلق و بدون بیان حدودو قیود.

مثلا در مداحی یکی از مداحان مشهور در شان حضرت قمر بنی هاشم آمده است :مسبب الاسباب، آقام ابالفضله ، مفتح الابواب، آقام ابالفضله ، محول الاحوال، آقام ابالفضله ،ساتر کل عیوب، آقام ابالفضله، غافر کل ذنوب، آقام ابالفضله...

البته باید در این مورد توضیح داد که طبق روایات و ادعیه ای که در شان اهل بیت علیهم السلام وارد شده صفات بلند و مقامی عظیم برای آن ها بیان شده است اما اولا  بیان همه مقامات اهل بیت در جمع همگان با سطح ایمانی و درک عرفانی مختلف، صحیح نیست و شیوه بزرگان دینی نبوده و نیست.

ثانیا صحبت از این مقامات به طور صحیح تنها از کسانی که سالها در عقاید و کلام اسلامی تحصیل کرده اند ساخته است که ظرافت های علمی و دقت ها در عبارات و کلمات و اطلاق و تقیید ها صورت گیرد تا نه از مقام اهل بیت کاسته شود و نه در مورد آنها غلو شود که زمینه سوء استفاده دشمنان حقود اهل بیت را فراهم آورد.

4-بیان کلماتی که ثمره آن ترخیص در گناه و تضمین بدون قید و شرط بهشت برای شرکت کنندگان در مجلس اهل بیت است در حالی که عزاداری حقیقی فقط اقتضای بهشت رفتن است اگر مانع گناه از پی نیاید.

نباید احادیثی که در مورد ثواب شرکت در مجلس اهل بیت و گریه بر ایشان آمده است به عنوان علت تامه برای بهشت رفتن و عدم عقوبت اخروی افراد تلقی نمود و از این رهگذر افراد را از فراهم آوردن زاد و توشه تقوا بی نیاز کرد.

طبقه بندي ثواب ها متناسب با ميزان تاثيرگذاري در هدايت انسان هاست. لذا اگر براي برخي عبادت ها و يا اعمال ثواب فراوان ذکر شده به اين منظور است. به طور مثال براي شرکت در مجلس امام عليه السلام و يا گريه بر امام حسين عليه السلام و يا برخي نمازها، ثواب بسيار ذکر شده است. زيرا این اعمال تاثیر زیادی در هدایت و اصلاح انسانها دارند و چه بسا با این اعمال نقطه عطفي در زندگي آنها صورت مي پذيرد و موجب هدايت هميشگي آنها مي شود.

به همين منظور عزاداران باید به این باور برسند که گریه و اندوه شرط نیست. شنیدن تمام وکمال مداحی و سخنرانی شرط نیست، بلکه اصل، آن است که مجالس عزاداری هدایت‌کننده باشند و موجب ارتقاي سطح فرهنگ و تدین مخاطب شوند. کساني که چندین سال از عمرشان را در مجالس امام حسین (ع) گذرانده‌اند، اما هر سال هیچ تغییری در اندیشه و رفتارشان به وجود نیامده و رشدی نداشته‌اند، هیچ مجلس مقبولی هم نداشته‌اند.

بخش سوم از جهت گیری ها و سخنان نادرست در مورد اهل بیت:

غلو

متاسفانه امروز با وجود آنکه همه ما شیعیان بر زشتی و نادرستی غلو درباره اهل بیت علیهم السلام و عاقبت آن اذعان داریم اما باز گاهی مرتکب برخی از مصادیق آن می شویم و به علت نداشتن آگاهی علمی مناسب در این زمینه یا عدم توجه کافی به این مبانی نمی توانیم این مصداق را منطبق بر غلو کنیم و از آن پرهیز نماییم.

حضرت آیت الله مکارم در مورد برخی از این جملات می فرمایند :"در گوشه و کنار، تعبیراتی به گوش می‌رسد که خیلی زننده است مثلا می‌گویند: لااله الا فاطمه یا لااله الا زینب و اگر کسی که این سخنان را می‌گوید بفهمد چه می‌گوید در آن مجلسی که نشسته، اگر در استکانی چای بخورد باید آن استکان را آب کشید."

بطور کلی گاهی برخی از مداحان برای به وجد آوردن مخاطب زبان به تعبیرات عجیب و غریب و ناشنیده و به کارنرفته و بی حساب و کتاب در مورد اهل بیت می گشایند که همینجا باب تعبیرات غلو آمیز باز می شود و همین افراد می شوند خوراک شبکه های ضد شیعه برای ضربه زدن به مسیر روشن ولایت.

لزوم نهی از منکر کردن اینگونه مداحان

در انتها باید گفت که اینگونه افراط و تفریط ها طبق سخن امیرالمومنین علیه السلام زاییده جهل است و همین جهالت هاست که دستاویز دشنان زبون و بدون استدلال اهل بیت قرار می گیرد و نیز ما را از مسیر اصلاح و سعادت  که مکتب اهل بیت برایمان ترسیم کرده است دور می نماید پس همه باید آگاه باشیم و در مجالس عزاداری و مداحی برای جلو گیری از این انحرافات، بدون در نظر گرفتن ملاحظات مقطعی نهی از منکر نماییم.

 

درج این مطلب در بولتن نیوز و باشگاه خبرنگاران و فرهنگ نیوز و سایت جامع شهید آوینی و عمارنامه و حرف تو و تیتر یک

امام زمان از این حوزه علمیه راضی نیستند

من یک طلبه ام آقای من ،طلبه ای که به عشق شما به این حوزه علمیه آمده تا سرباز شما شود اما...

چکنم که تصورم از این حوزه اشتباه بود،من فکر می کردم که در حوزه به من علم قرآن خواهند آموخت اما غافل از آنکه بزرگان از اساتید حوزه زمانی که به ایشان می گویی فلان آیه از قرآن را چرا اشتباه می خوانی می گوید در رسایل که اینگونه بود!.

آقای من ، از قرآن سخن گفتن و از شما حرف زدن جزو درس های جنبی این حوزه است یعنی راحت تر بگویم اصل چیز دیگری است؛

آقای من، اکنون که نه سال است در این حوزه درس می خوانم شک دارم که این مسیر مورد رضایت شما باشد؛

چه بسا عوام ساده دل و ساده اندیش که به وظیفه ای که می فهمند در قبال شما عمل می کنند و شما از آنها راضی تری تا ما!

آقاجان اکنون که این نامه را برای تو می نویسم هیچ راه چاره ای نمی بینم چون این طریق را نزدیکترین طریق به سمت تو می دانستم و این هم....

سید علی داد می زند که بیدار شوید؛ آن روش کهنه و گوشه گیری پوسیده تان را کنار بگذارید،منیت هاتان را برای یکبار هم که شده بشکنید و به جای دکان منیت مرکز توزیع اسلام باز کنید اما....

مگر نه این است که در احادیث آمده است یکی از مشکلات سخت شما در هنگام ظهور با همین به اصطلاح عمامه های بزرگ بدون تقواست!.

آقای من می دانم که شما دلت امروز از آن جوانی که با نامحرم رابطه محرمانه دارد آنچنان درد ندارد که از این به اصطلاح حوزه علمیه که خون دل نائبت هم همین است، که مدعیانی که خود عمل به دین نمی کنند و خبر از مسلمانان ندارند تیشه به ریشه دین می زنند و جوانان را از اسلام دور می کنند.

آقای من درد تو از آنهایی است که با علم دوستی با تو ،به تو خیانت می کنند،چه بگویم از حوزه علمیه ای که درس توحید در آن ارزش قیل و قال های زید و عمر را ندارد و قرآن و نهج البلاغه و صحیفه سجادیه و ذکر یار که بهانه تشکیل حوزه است در آن کمیاب می باشد.

این است حوزه اخته ای که با دشمنان خونخوار دین در دنیا ستیزه ای ندارد که البته قبل از انقلاب هم نداشت،

آقای من فریاد خاموش من و سوسوی بی نور دل من، گرمای خورشید روی تو را در این سرداب تاریک می طلبد ،رحمی به ما کن و خود چاره بی چارگی ما باش.




مطالب مرتبط :  آیا حوزه های علمیه ما سکولار هستند؟                   

منشور روحانيت

بزرگترین عید ما کدام عید است؟

بزرگترین عید در احادیث

 

پیامبر اکرم پس از آنکه علی بن ابیطالب را در روز غدیر به جانشینی خود تعیین کرد، در همان روز این عید را اعلام نمود و مراسم آن را بپا داشت، و در خیمه اش نشست و با کمال خوشحالی و سرور از تبریک گویندگان استقبال کرد و به آنها می فرمود:

 

به من تبریک بگویید... به من تبریک بگویید، زیرا خداوند مرا به نبوت و اهل بیتم را به امامت اختصاص داده است.(ابو سعید نیشابوری، شرف المصطفی)

 

ما در تاریخ پیامبر، شادیهای او روزی را نمی یابیم که پیامبر گفته باشد: به من تبریک بگویید، حتی روز ازدواجش و روز هجرتش از مکه به مدینه و رهایی از چنگال مشرکان، و روز فتح مکه و پیروزی مسلمانان نفرمود به من تبریک بگویید، ولی روز غدیر مکرر می فرمود: به من تبریک بگویید، چرا؟ به خاطر آنکه پیامبر عظمت این روز را بخوبی درک می کرد و از شرافت این خاطره و برتری داشتن این عید بر سایر اعیاد آگاه بود.

بر همین اساس پیامبر فرمود:

روز عید غدیر خم بهترین اعیاد امت من است، و آن روزی است که خداوند تعالی به من فرمان داده با منصوب کردن علی بن ابیطالب به عنوان رهبری که امتم پس از من به وسیله او هدایت یابند; آن روز را یاد کنیم. آن روزی است که خدا دین را در آن روز کامل و نعمت را تمام گردانید و اسلام را به عنوان یک دین برای مردم پسندید.(الغدیر، ج 1، ص 283)

پیامبر در این حدیث، اولا: روز غدیر را یک عید اسلامی جاوید در ردیف سایر اعیاد اسلامی اعلام کرده; ثانیا: عید غدیر را مطلقا برتر از اعیاد اسلامی شمرده است.

فرات بن احنف می گوید:

از امام جعفر صادق، علیه السلام، پرسیدم: فدایت شوم، آیا مسلمانان عیدی بالاتر از عید فطر و عید قربان و روز جمعه و روز عرفه دارند؟

امام فرمود: آری! بالاترین و بزرگترین و شریف ترین اعیاد روزی است که خدا دین را در آن روز کامل گردانید، و این آیه را بر پیامبرش محمد، صلی الله علیه وآله، نازل فرمود: الیوم اکملت لکم دینکم و اتممت علیکم نعمتی و رضیت لکم الاسلام دینا.

سؤال کردم: آن چه روزی است؟

فرمود: انبیای بنی اسراییل وقتی وصیت و امامت را به نفر بعد از خودشان واگذار می کردند، آن روز را عید قرار می دادند، و این روز هم روزی است که پیامبر، صلی الله علیه، علی، علیه السلام، را رهبر مردم قرار داد، و در آن روز چیزهایی نازل شد، و دین کمال یافت و نعمت بر مؤمنان تمام گردید.

عرض کردم: در این روز چه کاری شایسته است انجام دهیم؟

امام، علیه السلام، فرمود: این روز، روز عبادت و نماز و روز شکر و سپاس خدا، و مسرت به خاطر ولایت ما بر شما از جانب خداست، من دوست دارم این روز را روزه بگیرید.(الغدیر ج 1، ص 285)

 

بالاتر از اینها عید غدیر را که در روایات اسلامی به عید الاکبر (بزرگترین عید) تعبیر شده است، می‌توان به بزرگترین عید تمام ادیان الهی تعبیر کرد، چرا که حاصل زحمات تمام فرستادگان الهی، در این روز به نتیجه رسیده است.

 

بزرگترین عید در عرف مردم

اما با این وجود اگر با نگاهی از بالا به اعیاد در کشورمان بنگریم مطمئنا خواهیم دید که هنوز عید نوروز به عنوان یک عید باستانی و ملی بیشترین اهمیت را در بین عموم آحاد جامعه دارد و آداب و رسوم آن با توجه به تعطیلات در این عید به شکلی فراگیر و به طوری جدی در بین افراد جامعه  مطرح است و این در حالی است که کشور ما در جهان مدعی برپایی دین و مذهب است  و چون نیک بنگریم هنوز آداب و رسوم اعیاد دینی ما و بالاخص عید غدیر به شکل عید نوروز در جامعه فراگیر نشده است.

 

 شاید در اینجا بتوان از فرق ادعا و عمل سخن به میان آورد ،آنجایی که اهتمام عملی افراد و جوامع عیار ادعاهای آنان را اثبات می نماید.

 

 با توجه به آنکه کشور اسلامی ما قلب شیعه در جهان است و تمام ویژگی دینی ما در جهان به دلیل اعتقادات شیعی ماست از نظر عقلی و اعتقادی و با توجه به نصوص معتبر و دستور بزرگان دین عید غدیر باید بزرگترین عید ما باشد و در حیطه عمل این اعتقاد باید در نحوه عملکرد مسئولین و مردم جاری و ساری باشد.

 

 بطور کلی آن ملتی می تواند خود را شیعه علی علیه السلام بداند که نشان دهد بنای اهمیتی و اولویتی عملی و رفتاری خود را بر این اعتقاد و بر این محبت قرار داده است و عید غدیر را که در واقع عید اتمام دین بر زمین است با تمامی آداب و رسوم آن و شکوه الهی آن برگزار نماید.

 

درج این مطلب در مشرق نیوز و باشگاه خبرنگاران و 598 و بی باک و ممتاز و صراط و عماریون و رصد مراغه و سپاه عاشورا و ایرانِ حال و فرهنگ نیوز

یادآوری دستوری از مقام عظمای ولایت : اتحاد و همدلى بين مسئولين كشور يك فريضه است

این روز ها باز اگر نگاهی عمیق و دقیق به روی رهبر عزیز انقلاب بیندازی غم و غربت را در چهره ایشان مشاهده خواهی نمود چرا که وقتی که مسئولین درجه اول مملکتی نمی توانند به خاطر مصلحت عمومی و آرامش جامعه بر روی نفسانیات و کشمکش هایشان پا بگذارند و با اطاعت از ولی امر مسلمین رضایت الهی را کسب کنند دیگر از دیگران چه انتظاری وجود دارد؟

البته همه این رفتار ها امتحاناتی است که بعضی از مسئولان در پیشگاه الهی و مردم پس می دهند ،آنهایی که در از مصلحت و مصلحت سنجی می زنند و ادعایشان گوش فلک را کر می کنند ولی در پایان اعمال نادرست آنها در وضعیت امروز جامعه نشان می دهد که شیطان درون بر آنها مسلط شده و لبخند بر لبان شیطان بیرونی نشانده اند.

در روز هایی که فشار اقتصادی بی سابقه ای با عوامل داخلی و خارجی بر مردم مومن و ولایتمدار ایران اسلامی وارد شده است این مسائل و بگو مگو های انحرافی و علنی مسئولین درد مردم را بیشتر و خدای نکرده آنها را نسبت به بعضی از سران مملکتی دلسرد می نماید.

این موقع است که عیار ولایتمداری مسئولین بلند پایه نظام مشخص می شود که حضرت امام خامنه ای در دیدار کارگزاران نظام می فرمایند : من روى اتحاد تكيه ميكنم. اتحاد و همدلى بين مسئولين كشور يك فريضه است. تعمد در مخالفت با آن، امروز يك خلاف شرع است؛ بخصوص در سطوح بالا. همه به اين توجه داشته باشند. دشمن از اختلافات كوچك، يك مسئله‌ى بزرگ ميخواهد بسازد؛ نبايد بگذاريد.۱۳۸۹/۰۵/۲۷                        

همچنین ایشان در یک بیان دیگر فرموده اند: قوّه مجريّه و قضاييّه دو قوّه‌اى هستند كه بايد مثل بازوان فعّال در عرصه‌ى كشور كار كنند. وظايفى بر دوش قوّه مجريه است؛ وظايفى هم بر دوش قوّه قضاييّه است؛ قوّه مقنّنه هم بايد به عنوان پشتيبان و حامى اين دو قوّه، قوانين لازم را براى اجراى خوب و مشكل پيدا نكردن در راه عمل و اجرا، در اختيار اينها قرار دهد تا دچار كمبود قانون نشوند. در مجلس شوراى اسلامى قانون بايد طبق مصالح كشور، مصالح ملت و مطابق با اسلام باشد تا قوّه مجريّه و قوّه قضاييّه بتوانند با استفاده از قانون و مجراى صحيح قانونى، وظايف خودشان را انجام دهند. اين مى‌شود اقتدار ملى. اقتدار ملى به كار جدّى و قاطعانه از سوى همه مسؤولانِ بخشهاى مختلف كشور و هماهنگى دستگاههاى مختلف در راه مصالح ملت احتياج دارد. همديگر را تخريب نكنند، آن‌گونه كه دشمن مى‌خواهد.

۱۳۸۰/۰۱/۰۱                                                                بیانات در دیدار زائرین و مجاورین حرم مطهر رضوی