درسی که می شود از یلدا گرفت!

یلدا در نگاه اول چیزی نیست جز یک شب، طولانی ترین شب!، طولانی ترین مدت زمان تاریکی، چیزی که شاید در نگاه اول غم انگیز و ناراحت کننده باشد،

اما ما ایرانی ها این غم انگیز ترین را تبدیل به شاد ترین لحظات کرده ایم و این معجزه ماست! و یک درس برای تمام سال.

آن چیزی که یلدا را یلدا می کند هندوانه شب چله نیست!، بلکه چلچراغ لبخند دوستان و آشنایان و پدر و مادر در کنار هم است، چلچراغ پر نور و زیبایی که در این تاریکی طولانی از با هم بودن پدید می آید! و این بسیار زیبا و درس آموز است.

درسی که از یلدا می گیریم این است که تاریک ترین شب زندگی ما می تواند، زیباترین شب زندگی ما شود به شرط آنکه جلوه محبت ها و فرصت روشن کردن چراغ لبخند و مهمانی گرم همدلی ها را ببینیم و فراهم آوریم.

 

یلدا به ما این درس را می دهد که می شود از سخت ترین لحظه ها ، بهترین استفاده ها را برد، مردم از تاریکی یلدا برای نزدیک تر شدن به هم استفاده می کنند و البته چراغ محبت در تاریکی سختی هاست که جلوه می کند!، یکی از خاصیت های تاریکی های زندگی آن است که در آنها دل های با محبت کنار هم جمع می شوند، تاریکی هایی که دل های ما را به هم نزدیک تر کنند، در واقع روشنی هستند!،

در تمام تاریکی های زندگی یلدایی نهفته است، جایی که می توان غمی را به شادی بدل کرد و تنهایی کسی را از بین برد و چراغ محبت را روشن نمود،باید از تاریکی شب های زندگی برای روشن کردن چراغ محبت و دوستی استفاده کرد که این در واقع جشن انسانیت خواهد بود؛

فراموش نکنیم که یلدا برای ما یک درس است، درسی برای تمام سال.

دشمنان محرم و صفر در لباس مشکی!

دهه های جدید، خیانتی به نام دین

کسانی وجود دارند که اگر امروز زعیم شیعه شوند اثری از شیعه تا چندی بعد باقی نخواهد ماند، کسانی که به اسم دین و یاری امیرالمومنین می کوشند تا اسلام ناب باقی نماند و نامی از پیامبر بر مناره ها برده نشود!

شکی در آن نیست که همانطور که امام خمینی رحمه الله فرمودند ما هر چه داریم از محرم و صفر است و اصلا بقاء نام پیامبر به خاطر سیدالشهداست که فرمود "انا من حسین" اما العجب عده ای با نام دین در مسیر کم رنگ کردن عزای امام حسین علیه السلام گام برمی دارند!.

موضوع ایجاد دهه های جدید و بی سابقه برای عزاداری است که کانه هر روز به تعداد آنها افزوده می شود، سوال آنجاست که چرا اهل بیت و علمای گذشته این گونه عزاداری نمی کردند و چه انگیزه ای اعم از سیاسی و غیر سیاسی پشت این ماجرا است؟

این افراد آمده اند تا گنجینه ویژه بودن عزاداری سیدالشهداء سلام الله علیه را از مردم بگیرند!، جایی که اهل بیت علیهم السلام با حکمت و مصلحت تنها برای امام حسین علیه السلام مجلس عزای عمومی برپا می کردند! و فقط در مورد امام حسین علیه السلام داریم که اهل بیت یک دهه عزادار بوده اند؛ اگر بگویی شیعه در فشار بوده می گوییم حتی در مورد پیامبر خدا عزاداری عمومی مثل عزای سید الشهدا نبوده است!

در روایتی تصریح شده که در زمان امام صادق(ع)، شیعیان تنها ایام سالگرد شهادت امام حسین(ع) را عزای عمومی می‌دانستند و چنین عزایی را حتی در مورد پیامبر اکرم(ص)، امیر المؤمنین(ع)، فاطمۀ زهرا(س) و امام حسن(ع) نداشتند.
شیخ صدوق، علل الشرایع، ج ۱، ص ۲۲۵

نکته ای که در اینجا وجود دارد و دست دشمن در آن دیده می شود و دل انسان را به درد می آورد این است که خاصیت و حرارت عزاداری سیدالشهداء در دوران به ویژگی و منحصر به فرد بودن آن بوده است، انحصاری که بی شک مد نظر اهل بیت علیهم السلام بوده و در روش و دستوراتشان به کرات و وضوح بیان کرده اند و بعضی از علما حتی با همین تفکر اربعین گرفتن برای سایر اهل بیت را حرام اعلام کردند!
اما امروز بیم آن می رود که این گنجینه عظیم شیعه با فعالیت های یک عده محب کور و دیگران مغرض تحت الشعاع قرار بگیرد و ویژه بودن و حرارت خاص خود را در نزد عموم از دست بدهد.

اگر از تمام اشکالات ریشه ای به این عمل و این ادعا بگذریم، نکته ای که بی شک از نگاه این قشر پوشیده است ، رعایت مصالح اجتماعی و نگاه تربیتی در نسخه پیچیدن برای افراد جامعه با درجات ایمانی و معرفتی مختلف است، کسی نمی گوید اهل روضه بودن بد است که خوب است و افراد مستعد میتوانند هر روز خود را با روضه آغاز کنند اما اگر ما به راستی پیرو اهل بیت هستیم نباید این نسخه را جز در مواردی که دستور عمومی اهل بیت علیهم السلام است برای همه بپیچیم!.

بعد از دو ماه عزاداری محرم و صفر که مجالس شادی، مثل ازدواج و امثالهم به حرمت سید الشهداء علیه السلام برگزار نمی شده است، مردم برای ربیع المولود برنامه می چینند اما از قضا بعضی نهیب می زنند که چرا شادی می کنید؟ چرا لباس مشکی نمی پوشید؟ مگر نمی دانید چه و چه است؟، سوال اینجاست که مردم مجالس جشن را کی باید برگزار کنند و آیا
همین سیره اهل بیت علیهم السلام در برخورد با مردم و شیعیان بوده است که پاسخ واضح است.
نباید در این میان سود دنیایی یک عده منفعت طلب را از برپایی پشت در پشت و پی در پی این دهه های عزاداری را از خاطر برد ، مداحان و منبری هایی که با سوء استفاده از احساسات پاک جوان های مومن نسبت به خاندان رسالت و برپا کردن دهه هایی که هیچ دستور یا سنت محکم از اهل بیت در مورد آن ها نیست و بعضا با جعل احادیث یا پیدا کردن مطالب سست با احداث دهه های جدید در کنار تحت الشعاع قرار دادن عزاداری سید الشهداء ، سبب معرفی مذهب اهل بیت به عنوان مذهب بدون شادی،مذهبی که همه سال در آن باید گریان بود می شوند.

مقام معظم رهبری درباره اختصاص عزاداری عمومی و خاص در موارد معدود فرمایند：

روضه خوانی و سینه زنی باشد اما نه در هر عزایی، مخصوص امام حسینست حداکثر مربوط به بعض ایمه آن هم نه به این وسعت مثل شب و روز تاسوعا و عاشورا، ۲۱ماه رمضان،مثلا در مورد حضرت موسی بن جعفر من لزومی نمیبینم سینه زنی بشود یا سالگرد شهادت حضرت زهرا مناسبتی ندارد نوحه خوانی وسینه زنی کنیم بهترست شرح مصایب گفته شود که گریه آورست.۱۳۷۰/۱۱/۲۹