لطیفه های گریه آور
سرگرمی و لطیفه از لوازم و ضروریات یک فرهنگند و البته می توانند به عنوان یک چاقوی دو لبه ابزاری برای تخریب فرهنگ نیز باشند ،گریه آور است وقتی شخصی بر سر یک شاخه نشسته و به بهانه تفریح با تیشه لطیفه های مخرب بر بنیان های فرهنگی خود می زند،گریه آور است که تمام باور های یک ملت به سخره گرفته شود و افرادی هم پیدا شوند و به آن بخندند،گریه آور است لطیفه هایی که هیچ فرهنگ و ادب و اعتقادی برای ما باقی نمی گذارند و مانند خوره ای مادامی که ما در مستی قهقهه ها هستیم ما را از ما تهی می کنند.
هزینه های هنگفت برای خندیدن
می خواهیم بخندیم؟ اما به چه قیمت؟ می خواهیم دیگران را بخندانیم؟ به چه قیمت؟ آیا تا به حال به هزینه های هنگفتی که در قبال بعضی از شادیها می پردازیم تامل کرده اید؟ گنج واقعی یک ملت به فرهنگ ،باور ها و اخلاق و آئین یک ملت است؛ چقدر در جک هایی که این روز ها در دستهایمان رد و بدل می شود از این گنج هزینه می کنیم؟ آیا نمی ترسیم که دیگر چیزی از آن برای ما و خانواده و جامعه و آیندگانمان باقی نماند؟
لطیفه های بدون مرز
بسیاری از لطیفه های موجود در این به اصطلاح اپلیکیشن های موبایلی که امروزه رواج دارد حکایت از عقده های جنسی در سازندگان این لطیفه ها دارد و نگاه پست و غربی به زن در آنها موج می زند یا در سوی دیگر از طرفی شعار وطن پرستی ما گوش فلک را کر می کند به اینکه همه جای ایران سرای من است و از طرفی بی شرمانه در این لطیفه های رکیک گاهی حیثیت اقوام ایرانی را به سخره می گیریم ؛اینگونه می شود که کار به جایی میرسد که دیگر هیچ مرزی برای اینگونه لطیفه ها باقی نمی ماند و گاه مضامین،شعائر و بزرگان دینی هم در این بساطی که همین ما به پهن شدن آن کمک کرده ایم به سخره گرفته می شوند.
لطیفه های خداپسندانه و حکیمانه
ما در معارف دینی دستورات و جملات فراوانی مبنی بر خداپسندانه بودن خنداندن و شاد کردن دیگران داریم اما این موضوع همیشه یک قید دارد که گناه نبودن آن است ،که به هیچوجه خریدن خشم خدا برای لحظه ای خندیدن ،به صرفه نیست؛ از سوی دیگر انگار ما فرهنگ غنی ایرانی اسلامی خود را در بخش لطیفه سازی از یاد برده ایم که لطیفه های ناب ایرانی علاوه بر اینکه عاری از کلمات مستهجن بوده اند ،همیشه دارای یک نکته تربیتی یا اخلاقی بوده اند که افراد با شنیدن آن پس از نشستن برق لبخند به رویشان در فکر فرو می رفته و از نکته ای که در پس آن وجود داشت بهره می برده اند؛ آری اینگونه لطیفه هایی است که ساختنش هنر است و نشرش آثار مثبت در دوستان و نزدیکان ما ایجاد می کند.
مسخره کردن دیگران یک هنر نیست
بعضی امروزه با ساختن آن لطیفه های کذایی به شوخی یا جدی دم از هنرمند بودن می زنند در حالی که تمسخر دیگران به هیچوجه و در هیچ جای دنیا هنر نیست؛باید لحظه ای تامل کرد که خندیدن من به این مطلب تایید چه چیزی است؟ اصلا آیا اتفاق افتاده است که با دیدن یا شنیدن امثال این لطیفه ها به جای همراهی و خندیدن واکنش نشان دهیم؟ اصلا آیا چیزی هست که اگر با آن شوخی شود ما را به واکنش وادار کند؟،به این فکر کنیم،چرا که امروزه با لوث کردن خیلی از ارزش های جدی در پی آن هستند که واکنش ما را نسبت به آنها از بین ببرند ،موضوعاتی مثل غیرت و ناموس که جدا از فرهنگ دینی همیشه در فرهنگ ایرانی ما پررنگ بوده اند.
تاثیر مهم اینگونه لطیفه ها بر هاضمه فکری
جدا از همه این مطالب دم خور شدن و دل دادن به چنین لطیفه هایی بسیاری از چیز ها را از انسان می گیرد ،افرادی که تن به این فضا می دهند دیگر بعد از مدتی هاضمه فکریشان مطالب آموزنده و جدی و عمیق را پس می زند و مصاحبت با افراد صاحب فکر برای آنها سخت می شود و آنها را تبدیل به یک سری انسان های سطحی می کند که از دست دادن ارزش های انسانی و اخلاقی عکس العمل چندانی در ایشان ایجاد نمی کند.
وظیفه خود را در قبال فرهنگ از یاد نبریم
البته امیدواریم هجوم این لطیفه های مستهجن در شبکه های مختلف موبایلی که با همه گیر شدن آنها آغاز شده است هم دوره ای داشته باشد مانند دوره ای که کودک با یک شکلات کوچک شاد می شود و امیدواریم که بلوغ ما در فرهنگ استفاده از این فضاهای مجازی به تغییر یا تعدیل فرهنگ این "لطیفه های گریه آور" منجر شود ولی در هر صورت نباید از این نکته غافل شد که هیچکس نباید نقش خود را در جلوگیری از اشتراک گذاری این ویروس های ضد فرهنگ دست کم بگیرد و ما باید از یک سو به این زنجیره شوم دامن نزنیم و از سوی دیگر با به اشتراک گذاشتن لطیفه های جذاب و در عین حال مناسب به دیگران بفهمانیم که شاد کردن دیگران در عین حفظ چارچوب های شخصیتی و سلامت فرهنگی نیز ممکن است و البته این هنر از دست جوانان خلاق و با فکر ایرانی ساخته است.
درج این مطلب در فرهنگ نیوز و خبرگزاری دانشجو و تابناک و عمارنامه و شهرآرا آنلاین و حرف تو و گلستان24 و اصفهان بیدار
اي سيد ما و اي مولاي ما،فداي دردهاي دلت،تو كانون انعكاس نور ولي عصر و خورشيد زمين و زماني و بار امتي به دوش توست،دوشي كه عليوار بار يتيمي امت اسلام را برخود تحمل مي كند،آه از فاصله اي كه با تو دارم ،فكر و ذهن كوچك من و درك ناقص من كجا و رهيافتن به اوج استواي عرشي تو كجا؟ و حال آنكه تو حجت حجت اللهي و سايه لطف حضرت بقيۀ الله.