سرباز صفر جنگ نرم!

از مستربین ایرانی تا مسیر انحرافی

باز هم باید نالید از خبط های رسانه ای صدا و سیما و طنز های سخیف اما این بار در تلویزیون و آنهم در ایام شریف فاطمیه حضرت زهرا سلام الله علیها.

آنچه که امروز دوباره از صدا و سیما دیده می شود عدم توجه به فرهنگ دینی و حرکت به سوی از بین بردن و پرده دری هنجار های ارزشی باقیمانده است؛ یک بار در تیتراژ مختارنامه از یک خواننده زن در یک سریال مذهبی استفاده کردند و حتی از او تجلیل کردند که در آنوقت گفتیم که این امر اگر هیچ قبحی نداشته باشد یک خط شکنی و یک پرده دری در این عرصه است و بعد از آن تعجب نکردیم زمانی که نظایر آن خوانندگی و تک خوانی زن را با مضامین مذهبی و غیر مذهبی در رسانه ملی مشاهده نمودیم.

اما الان اگر با دقت به این "مسیر انحرافی" نگاه کرده باشید-در همین بخش های محدودی که پخش شده- در خواهید یافت که جدا از شباهتی که با سریال معنا دار لاست خواهد داشت برای جلب و جذب مخاطب برای این سریال طنز یک گام فراتر از طنز های مرسوم تلویزیونی برداشته اند و فضای ارتباطی زن و مرد و دیالوگ های جنسی و تحریک آمیز و همچنین تند آن کاملا فضای فیلم هایی که برای پخش در سینما و برای قشر خاص با محتوای آنچنانی تهیه شده است را تداعی می کند و آنچه در این سریال جلب توجه می کند حرکت تلویزیون به سمت استهجان موجود در سینما و فیلم های سینمایی است که البته باز در این میان خصوصا نقش زننده مجری معلوم الحال و فصلی صدا و سیما آقای فرزاد حسنی خودنمایی می کند.

با این وجود جالب است که انگار برای مسئولین دقیق و دلسوز صدا و سیمای ما در جهت پخش فیلم ها و سریال های مختلف میان ایام نوروز و ایام فاطمیه و شهادت حضرت زهرا سلام الله علیها فرق و خصوصیتی وجود ندارد فلذا اگر سریالی برای پخش در ایام نوروز آماده نشد آنرا در ایام فاطمیه پخش می کنند!! و این امر باید برای مردم و مسئولین ذی ربط بسیار جالب باشد.

البته قبل از پخش این سریال و با به گوش رسیدن قصد پخش آن زمزمه مخالفت امت حزب الله با پخش این سریال در این ایام در فضای پیامکی و غیر آن به گوش می رسید که البته به جد باید گفت که معمولا در اینگونه مواقع اعتنایی به قشر مذهبی نمی شود مگر!؛

با گفتن این مگر یاد یک واقعه مشابه -البته از جهتی- افتادم که چند سال قبل شخصی که در فضای کشور به خنداندن مردم به سبک های مختلف و در مجالس مختلف معروف است که به مستر بین ایرانی مشهور شده و با خواندن آهنگ های مختلف از جمله تقلید صدای خوانندگان زن خارج از کشور و گفتن لطیفه های خارج از ادب و شرع مردم را سرگرم می نماید قصد برگزاری یک همچنین مراسمی در ایام مذهبی و در یک شهر مذهبی نمود که مردم دارای دغدقه با شنیدن این موضوع و نتیجه نگرفتن از اعتراض و شکایت به مسئولین ذی ربط به صورت انقلابی اقدام به تعطیل کردن مراسم او با تجمع و اعتراض نمودند که البته این موضوع در دوره اصلاحات اتفاق افتاد و بعد از آن نظیر این واقعه شنیده نشد.

در هر صورت رسانه ملی ما باید با کنار گذاشتن این پز روشن فکری به دنبال روشی باشد که موجب اصلاح ناهنجاری های اخلاقی و اجتماعی شود ،نه اینکه نیت جلب نظر و توجه مردم این دستگاه عظیم فرهنگ ساز را از رسالت و هدفی که برای آن بوجود آمده است دور سازد.

درج این مطلب در جام نیوز و خانه خشتی و 702 و بوتیا نیوز

برچسب‌ها: صدا و سیما, مسیر انحرافی, مستر بین ایرانی, لاست

+ نوشته شده در دوشنبه بیست و یکم فروردین ۱۳۹۱ ساعت 16:4 توسط حسین ابراهیمی |

خنده بیزار از این بازار

یعنی بر این هنر باید گریست که این همه هنر ما برای خنداندن مردم فهیم و باشعور ایرانی باشد! نمی دانم چه کسی از این برنامه به اصطلاح خنده بازار-که خنده بیزار از این بازار است-تعریف کرده که همانطور به آیتم های بی مزه خود آب می بندند و گاهی باید افسوس خورد که این همه هزینه می شود تا آنتن رسانه ملی مشغول اینگونه برنامه های تهی از هنر باشد.

سبک های گوناگونی برای خنداندن مردم وجود دارد که رسانه ملی ما این روز ها از سبک تقلید اغراق آمیز و خنده دار از برخی برنامه ها و اشخاص رسانه استفاده می کند ولی رک بگویم باید دید آیا چگونه در مورد مردم فکر کرده اند آنجایی که نبود و کمبود یک فکر خلاق مخصوصا در این اواخر در این برنامه موج میزند.

استفاده از این روش برای خنداندن مردم شاید آنجایی تا حدی موفق باشد که دوستان کمی به خودشان زحمت بدهند و در همین روش سخیف خود کمی نو آور باشند و گاهی سری به سوژه های جدید هم بزنند نه اینکه از زمانی که این برنامه آغاز شده است تقریبا تقلید از چند برنامه و اشخاص مشخص پایه ثابت هرشب این برنامه شده است مگر آدم های کاریکاتوری و آنچنانی کمند در این رسانه ملی؟!

در پایان باید گفت که خنداندن مردم یک امر بسیار مقدس است که در دین ما هم بسیار و به کرات بدان دستور داده شده است و حتی شادی خدا و رسول او را نتیجه این عمل ذکر کرده اند اما خنده سالم و مفرح به معنای واقعی که برای هیچکس سبب کدورت و کسالت نباشد هنری است که با آنکه مدعیان فراوانی می تواند داشته باشد اما هر کسی هنرمند به این هنر که مورد پسند خدا و خلق اوست نمی باشد.

درج این مطلب در عمارنامه و عدالت پرس

برچسب‌ها: نقد خنده بازار, صدا و سیما, رسانه ملی

+ نوشته شده در شنبه دوازدهم فروردین ۱۳۹۱ ساعت 12:35 توسط حسین ابراهیمی |

نقش صدا و سیما و عناصر فرهنگ ساز در تحقق شعار امسال

مقام عظمای ولایت در قسمتی از سخنرانی آغاز سال خود در مورد اهمیت فرهنگ استفاده از کالاهای ایرانی در بین مردم فرمودند:

"عمده، مردمند. شما بايد كالاى ايرانى بخواهيد. اين افتخار نيست؛ اين تفاخر غلطى است كه ما ماركهاى خارجى را در پوشاكمان، در وسائل منزلمان، در مبلمانمان، در امور روزمره‌مان، در خوراكى‌هامان ترجيح بدهيم به ماركهاى داخلى؛ در حالى كه توليد داخلى در خيلى از موارد بسيار بهتر است. من شنيدم پوشاك داخلى را كه در بعضى از شهرستانها توليد ميشود، ميبرند مارك خارجى ميزنند، برميگردانند! اگر همين جا بفروشند، ممكن است خريدار ايرانى رغبت نكند؛ اما چون مارك فرانسوى دارد، خريدار ايرانى همان لباس را، همان كت و شلوار را، همان دوخت را انتخاب ميكند؛ اين غلط است. توليد داخلى مهم است. ببينيد كارگر ايرانى چه توليد كرده است، سرمايه‌دار ايرانى چه سرمايه‌گذارى كرده است. در زمينه‌ى مصرف، عمده‌ى كار دست مردم است؛ كه اين بخشى از اصلاح الگوى مصرف است كه من دو سال قبل اينجا به ملت ايران عرض كردم، و بخشى از جهاد اقتصادى است كه سال گذشته عرض كردم. توليد ملى مهم است؛ اين را بايد هدف قرار بدهند."

در سال جدید، جهاد اقتصادی به فرمان ولی امر در یک جبهه به خصوص و مشخص پیگیری می شود و آن جبهه مهم تولید است که باز خود ایشان فرمودند که توضیح اولیه در مورد این دستور در ادامه شعار تولید ملی بیان شده است که فرمودند: حمایت از کار و سرمایه ایرانی.

اما در این باب دو مبحث مطرح است ؛شکوفایی مقوله تولید و شکل گیری جریان رجوع مردم به کالاهای داخلی که در بخش اول فعالیت های حمایتی و سرمایه گذاری های اقتصادی برای افزایش کمی و کیفی تولید داخلی مطرح است که البته مطمئنا زمینه را برای منظور دوم یعنی رجوع مردم به کالاهای داخلی فراهم می کند و این امر بیشتر مربوط به مسئولین مرتبط به مبحث اقتصاد کشور است.

اما در خصوص امر شکل گیری جریان رجوع مردم به کالا های داخلی مطمئنا مقوله فرهنگ سازی و بخش های فرهنگی اعم از مسئول و غیره در این بخش دخیلند چون مطمئنا بخشی از این فرهنگ استفاده از کالاهای خارجی همانطور که در سخنان مقام معظم رهبری بیان شد برگشت به کیفیت کالا ندارد بلکه شکلگیری یک عرف غلظ و فرهنگ نادرست اقتضای چنین امری را می نماید.

حالا تمام سخن در این بخش مربوط به فرهنگ است که در اینجا هنر هنرمندان و فعالیت فعالان عرصه رسانه اگر در این جهت همسو با منفعت ایران و ایرانی قرار گیرد موجب تحقق این دستور در این بخش می شود.

در اینجا می شود ریز تر به بحث پرداخت و خصوصا به تاثیر یک عنصر کاملا فرهنگساز در جامعه ما به نام صداو سیما و تلویزیون توجه نمود و باز بطور خاص جدای از وظیفه تعریف شده برای رسانه ملی در همچنین شرایطی می توان به مسئولین این سازمان پیشنهاد کرد که از همین ابتدای سال و داغی دستور به فکر یک طراحی و برنامه سازی برای نشان دادن منفعت استفاده از کالای ایرانی در جهت استقلال بیشتر کشور و نیز معرفی موثر کلاهای مرقوب تولید داخل که در کنار اینکه موجب تشویق تولید کننده می شود موجب تحقق بیش از پیش این هدف ملی در رجوع مردم به کالای داخلی نیز می گردد.

مطمئنا در این بخش که در کلام مقام معظم رهبری اشاره شد که برگشت به همان اصلاح الگوی مصرف دارد غیر از فعالیت رسمی رسانه ملی جای فعالیت های هنرمندانه و نماد ساز در این عرصه که کار تصویر سازان هنرمند و متعهد به تعالی است خالی می باشد و این تصویر صرفا به معنای عکس و فیلم و نقاشی نیست بلکه به معنای رسوخ در پرده باور اذهان برای زیبا نمایی بایسته ها و زشت نمایی نادرست ها است که این فعالیت در اختیار تمامی مرتبطین عرصه فرهنگ می باشد.

درج این مطلب در قاصد نیوز

برچسب‌ها: تولید ملی, فرهنگ, کالای ایرانی, صدا و سیما

+ نوشته شده در چهارشنبه نهم فروردین ۱۳۹۱ ساعت 11:37 توسط حسین ابراهیمی |

اي سيد ما و اي مولاي ما،فداي دردهاي دلت،تو كانون انعكاس نور ولي عصر و خورشيد زمين و زماني و بار امتي به دوش توست،دوشي كه عليوار بار يتيمي امت اسلام را برخود تحمل مي كند،آه از فاصله اي كه با تو دارم ،فكر و ذهن كوچك من و درك ناقص من كجا و رهيافتن به اوج استواي عرشي تو كجا؟ و حال آنكه تو حجت حجت اللهي و سايه لطف حضرت بقيۀ الله.
اي سيد و مولاي من ،اي كاش عنايت الهي تو و نور يد اللهي تو شامل حال اين بنده كمترين بشود تا هيچ گاه جمال معشوق از صفحه چشمم پاك نشود و توان آن را داشته باشم تا در كاروان بسيجيان تو با شم هم آنان كه گرد و غبار پايشان نور معرفت بر قلبها مي نشاند.
مني كه چشمهاي نيمه كوري دارم و گاهي تنها گرماي نور الهي را در پيش رويم احساس مي كنم ، دريچه اي از نور در طريق قرب تو مي بينم كه تنها طريق رسيدن به باب الله است يادم از سخن آن يگانه يار ولي عصر بهجت عارفان ـ كه خدايش رحمت كند ـ افتاد كه مردم را به استقبال از تو مي خواند كه استقبال از تو استقبال از ولايت الله است1.
آه اي كساني كه دوست داريد بدانيد تا در پيشگاه امام زمان عليه آلاف التحيه و الثناء چگونه ايد؛ ميزان ولايت حق و لطف جاري خداي تبارك وتعالي كه هميشه حجت را پيش چشم همگان تمام مي كند،در مقابل شماست!، با او چه كرديد!؟ امر او نسبت به شما چگونه بوده است؟ نكند نداي "اني جعلته عليكم حاكما"* را از ياد برده و دست رد بر سينه هدايت زده ايد! كه اگر اينگونه ايد بايد بگويم كه "هي علي حد الشرك باالله" و الرد علي بقيۀ الله.
از خداوند عزيز حكيم مي خواهيم كه به حق ولي عصر ما را مطيع حاكميت هميشگي خويش بر نفوس و زندگيمان قرار دهد تا در ايمانمان منفعتي يابيم و با ياري ولايت كسب خير نماييم براي فردايي كه "لا ينفع نفسا ايمانها لم تكن آمنت من قبل او كسبت في ايمانها خيرا"(قسمتي از زيارت آل ياسين)
*در حديثي كه در كتاب ولايت فقيه امام خميني و علامه مصباح يزدي آمده امام عليه السلام فقيه عادل را حاكم بر مردم قرار ميدهند و رد بر او را رد بر اهل بيت عليهم السلام و رد بر خدا و در حد شرك به خداوند بيان مي فرمايند.
1-نقل از حجةالاسلام آقاتهرانی

ای کسانی که دم از ولایت می زنید و خود را ولایی می دانید! ای آنانی که چشمتان به نگاه امیرتان است ، گناه اراده انسان را در راه حسینی شدن سست می کند، گناهکار همانطور که از خدای تعالی جداست از اولیای او نیز جداست!.

ان الله یعلم السر و اخفی! این دهان توست که می گوید اگر آقا بگوید برو ! می روم، اما هیچ با خود اندیشیده ای که دل باید در گرو او باشد، دلت باید مجذوب او باشد و قلبی که دوده گناه بر در و دیوار آن نشسته باشد هیچگاه نور زهرایی ولی را منعکس نمی کند و همیشه بی نور و دور خواهد ماند.

همیشه با خود می گفتم کاش من هم از آنهایی بودم که آقا به آنها توجه و عنایت خاص دارند، آنهایی که باری از اندوه دل او برمی دارند، اما میدانم که این شدنی است.

باید برای خشنودی رب العالمین برخواست و پا در مسیر ولایت نهاد و چشم از نامحرم پوشاند وبدانید که هیچ سعادتی از لبخند او به شما شیرین تر نیست!.

.................................................

اما اینکه خود "را سرباز صفر " خواندم چون من و دوستانم هرگز ادعای نخبه فکری بودن را نداریم(مدعی بودن بود در دین عاشق اتهام!) و تنها از جان ودل خواستاریم در طریق اطاعت از ولی گام برداریم و در این طریق سربازی ، سرباز صفر خوبی بودن هم افتخار است، باشد که او به ما درجه رضایت خویش را اعطا کند.

***
بنده حسین ابراهیمی
طلبه رشته تخصصی کلام اسلامی و درس خوانده در مدرسه علمیه معصومیه (قم)

متاهل
علاقمند به هنر......

وهنر آنست كه بميري پيش از آنكه بميرانندت.(شهيد سيد مرتضي آويني)

و اما شهادت...

شهادت مهر تایید خدای رحیم بر پرونده بندگان خاص خود است؛ شهادت ضلعی از مختصات انسان کامل است؛عشق به شهادت خبر از خیلی چیز ها می دهد؛

عشق به شهادت خبر از رابطه ای عمیق با مبدا عالم می دهد، آنگاه که دور افتاده ای از اصل، روزگار وصل خویش را می جوید؛

عشق به شهادت نسیمی است که از گلستان محبت و دلدادگی حضرت اباعبد الله علیه السلام می وزد و بویش گرمای این محبت را در دل عشاق شعله ور تر می نماید.

جوانان پاک این مرز و بوم ؛همان ها که الفبای عشق و دلدادگی را از کودکی آموخته اند، همان ها که خدای رحمان و رحیم در شب های قدر به العفو العفو گفتن های آنان پیش ملائکه اش مباهات می کند، همان ها که پروانه وار گرد شمع نورانی ولایت فقیه می گردند و ذکر لبشان دعای برای ظهور منتقم آل محمد است آشنای دیرینه شهادنتد.

لبخند آن معشوق حقیقی و آن فرشته پرور و زیبایی گستر چیزی نیست که قلب های قفل انسان های مادی راهی به درک آن داشته باشد و همین لبخند است که جوان پاک و ملکوتی و مطلق گرای ایران زمین را مست می نماید و شهادت یعنی فهم اینهمه زیبایی.

حسین جان سر افکنده ام چون حر،مرا بپذیر و بر گناه فراوانم خرده مگیر،ای شاه قلوب که نامت نقش دلهاست،آنچه در دل سیاه من نور امید می تاباند و افسردگیم را به مشتاقی تبدیل می کند،قصه تو با غلام سیه روی است،آیا می شود؟ ،حسین جان تویی آن باب الهی که هیچ گاه بر بنده گنه کار بسته نیست و آن روی رحمت که هیچ گاه چشمه عنایتش دور از جان و دلهای خسته نیست.

حسین جان،چرا حلاوت نامت را پیوسته نچشم که مرا توشه ای جز یاد تو نیست،کشتی نجات و دستگیری محرمت دوباره به راه افتاده و ما در راه افتادگان در حسرت فراز عرشه حسینی شدن نگاه امید به عنایت تو داریم و پیوسته سلام پر طمع به پیشگاه تو و بزرگ یاران تو عرضه می داریم،باشد که علیک تو برکت جانمان شود؛اما رشته های نجات افکنده از سفینه تو اصحاب باوفای تواند،

سلام بر مسلم تنهای کوچه های بی وفای کوفه،سلام بر حبیب پیر رکاب اباعبدالله،سلام بر قاسم بن الحسن همان شیرین کام از حلاوت حسینی شدن،سلام بر فداییانی که بودند و ماندند و پیام وفاداری در رکاب ولی را به مدعیان ولایتمداری رساندند،

حسین جان سلام بر اسماعیل اربا اربا شده تو که سیراب از پیمانه محمدی بود و اباالفضل،اباالفضل،اباالفضل که مناجاتی جدا بایدم با اباالفضل بر منی که کامم آشنا با مشت مشت آبهای غفلت و دنیا زدگی است که از سر بی وفایی به اربابم به کام رسانده ام و هیچ گاه او و خانواده کریمش را به مشک لبیکی وفادارانه مهمان نکرده ام؛کاش در کربلای آخرالزمانی روزهای زندگیم چنان دستگیریم نمایی که لحظه آخر،لبخند رضوان را بر لبان بهشتی ات تماشا کنم.

السلام علی الحسین و علی علی بن الحسین و علی اولاد الحسین و علی اصحاب الحسین.

قصه جوانی، قصه کامگیری و کامیابی است اما کام چیست؟ و ناکام کدام است؟ افقهای جوانی انسان را به حرکت و جنبش وامی دارد اما شیب این افق تا کدامین اوج است؟
از قند تا کام دلبر شیرینی تصور دارد و هرلبی را فهم و لیاقت وصالی است و این در گرو همت ها و اهتمام هاست، هر چه فهم انسان بیشتر می شود و روح او وسعت می یابد دلبستگی های پیشین رنگ می بازند و نگاه در پی جلوه ای کاملتر و شکوهی بیشتر است،
اما مورچه ای را چه به تصور گستردگی عالمی! ؛ گرفتار دربند امیال و هوسها چه تصوری می تواند از آزادی معنوی داشته باشد؟ آری ، حکایت،حکایت دل بستن و دل باز کردن است که در این عرصه دنیا هرکه خیمه دل را جایی برپا می کند، عده ای دره ها وبعضی درقله ها !، هر نگاهی در این دنیای رنگ و فریب میله های زندان دنیا و مرز اسارت و آزادی را نمی بیند.
دلبر ابتدا در ذکرو یاد انسان می آید پا به دین قلم رو می گذارد و پس از تصرف این جاست که فکر و دل وزندگی انسان را تسخیر می کند، صحبت از گسستن بند دنیا و پذیرفتن بندگی حق است؛
سخن از دیدن جمال یار در محضر حی علی الصلاة و تکبیر گفتن است، او را که بزرگترین دیدی، دیگر چشم تو را پر می کند و جز او را نمی بینی، رو از دیگری بر می گردانی تا او به تو رو کند، دنیا را بر خود حرام می کنی و احرام عشق می بیندی تا محرم دیدار شوی، آری سخن از کام روح، سخن از معراج است؛ سخن از قهقهه مستانه شادی و وصول و حیات جاودان عند الرب است، خوشا به حال جوانی که کامیاب شهادت است .
.................................................

سرباز صفر جنگ نرم!

وب نوشته های حسین ابراهیمی پیرامون مذهب، فرهنگ، سیاست و اجتماع

از مستربین ایرانی تا مسیر انحرافی

خنده بیزار از این بازار

نقش صدا و سیما و عناصر فرهنگ ساز در تحقق شعار امسال

نوشته‌های پیشین

آرشیو موضوعی

برچسب‌ها

نویسندگان

پیوندها